W Teatrze Lalek Guliwer powstał harmonijny, niemal kontemplacyjny spektakl dla przedszkolaków, który angażuje ich sensorium i uwagę, ale nie przebodźcowuje. Gdyby go z czymś porównać, to może z wydawnictwami dziecięcymi, łączącymi komunikatywność, piękną mowę, ważne tematy z wysmakowanymi projektami książek. Jedna z nich, Tyranozaur i Traktorzystki Tiny Oziewicz (Wydawnictwo Czerwony Konik), stała się podstawą scenariusza napisanego przez Lenę Frankiewicz i Tomasza Maśląkowskiego, będącego też reżyserem spektaklu nazwanego Porce i Lana. Oboje wymyślili wizualną stronę (Maśląkowski scenografię, Frankiewicz światło) inscenizacji osadzonej w pracowni ceramicznej Honoraty, czyli mistrzyni (Honorata Zajączkowska), i Mileny – uczennicy (Milena Kranik). Centralne miejsce zajmuje w niej okrągły stół, na którym formuje się glinę i odkłada gotowe przedmioty, przed wypaleniem i szkliwieniem zdobione rysunkami. Tak pojawią się wymalowane na kubkach tytułowe bohaterki Porce i Lana. Artystki „ożywią” je dla widzów, animując całą serię fajansowych naczyń. Na mniejszych i większych talerzykach, miseczkach, kubkach i czajnikach do herbaty dzieci zobaczą najpierw tylko twarze i sylwetki postaci, a dopiero gdy już oswoją je z imienia, dodane zostaną proste sytuacje, na przykład jazda traktorem w stronę domu.

Więcej na e-teatr.pl

Scena „Liliput” warszawskiego Teatru Lalek Guliwer, gdzie aktorzy są na wyciągnięcie ręki, a scena jest bardziej umowna niż wyraźnie zaznaczona, lubi różnorodne eksperymenty. Po wakacyjnej przerwie Guliwer kolejny raz zaprasza najmłodszych teatromanów do sali wypełnionej rekwizytami, którymi częściej „bawią się” dorośli, a dzieci – rzadko. Tym razem mali widzowie zaglądają do pracowni ceramiczno-plastycznej. Tylko czy teatr może mieć coś wspólnego z tak poważnym miejscem? Jak najbardziej! Scena teatralna to przecież wielkie, twórcze laboratorium, gdzie przy użyciu zarówno prostych, jak i skomplikowanych narzędzi mogą powstawać niesamowite przedmioty, na przykład piękne wyroby ceramiczne i gliniane wynalazki. Wśród nich mieszkają bohaterki spektaklu – dwie odważne dziewczynki o dziwnych imionach – Porce i Lana. Na przyjemnie malutkiej, lilipuciej scenie króluje bajka, lecz właśnie dzięki bajkom mały człowiek może przyswajać informacje o świecie rzeczywistym, próbować odnaleźć w nim swoje miejsce. Dziecko potrzebuje fikcji i magii, by swobodnie określać swoje potrzeby, odkrywać wartości i mierzyć się z niełatwymi tematami, takimi jak trudne emocje, odmienność, przyjaźń i akceptacja.

Więcej na Teatr Dla Wszystkich