Nie mlaszcz
Nie mów z pełnymi ustami
Siedź prosto
Nie jedz czekolady przed obiadem!
Wyłącz ten serial
Wyłącz komórkę
Nie graj tyle
Umyj ręce
Nie rób min!
Umyj ręce

Co wolno, a czego nie powinno się robić?
Czy można się wygłupiać cały dzień, jedząc słodki popcorn i grając w gry?

Rozważania na temat relacji ojca i syna stają się punktem wyjścia do budowania autorskiego spektaklu Wojtka Ziemilskiego. Artysta szuka rozwiązań w paradoksach dotyczących wychowania. Rozmowy przeprowadzone z Jędrkiem Ziemilskim, prywatnie synem reżysera, stają się główną inspiracja do zbudowania opowieści o „Dzikich harcach”.

Co mieści się pomiędzy dyscypliną, a beztroską zabawą i wygłupami? Gdzie przebiega granica między narzucaniem dorosłych, społecznych zasad, a słuchaniem potrzeb dzieci? Czy lista prawideł i zakazów jest konieczna? A może za światem rozrzuconych skarpetek i nieumytych zębów kryje się zupełnie inna, szalona metoda? Twórcy i twórczynie spektaklu będą przyglądać się jej z humorem i uważnością.

„Dzikie harce” powstały dzięki rozmowom z moim synem Jędrkiem (lat 8) – mówi reżyser spektaklu. Chciałem, żeby poznał magię teatru jako miejsca szalonego, otwartego i pięknego. A zarazem dzięki Jędrkowi starałem się zrozumieć, co zmienić w swoim teatrze, żeby przemawiał do dzieci. Na początku zadawałem pytania tak żenujące jak „Czy to by się podobało dzieciom?”, na co padała rozsądna odpowiedź „Skąd mam wiedzieć, co lubią wszystkie dzieci?” 

Szukałem pomysłów radosnych. Chciałem być odważny i bawić, a jednocześnie miałem obawy jako odpowiedzialny rodzic. 

Jak połączyć chęć robienia wybryków z wychowaniem, opanowaniem, ograniczeniami? 

To spektakl o tym, że radość, zabawa są wartością samą w sobie i są czasem ważniejsze, niż zasady. I jest to też oczywiście spektakl o magii teatru!