Fable of the Fisherman and the Magic Gold Fish

Author: Aleksander Puszkin

Stage Main Stage 50 min. Premiere: 14.04.2012 From age of 5

Fable of the Fisherman and the Magic Gold Fish

Description

Fairytale Russia, as seen through religious icons and medieval paintings. Russia belonging to royalty and the birthplace of great poets, also being the source of beautiful folk tales – these images of Russia are today exotic and almost unknown. We wish to revisit them through Fable of the Fisherman and the Magic Gold Fish – a classic fable by Pushkin translated by Julian Tuwim. Directed by Jevgenij Ibragimov, this production makes reference to beauty and the originality of Russian music and painting by using all the magic we can call on in puppet theater. It also touches upon about the terrible consequences of limitless greed.

For ages of 5 and upwards

Przekład: Julian Tuwim
Reżyseria: Jevgenij Ibragimov
Scenografia:  Mishalem
Muzyka: Mikołaj Jakimov

Występują:
Joanna Borer, Katarzyna Brzozowska, Izabella Kurażyńska, Ewa Scholl, Georgi Angiełow, Paweł Jaroszewicz, Maciej Owczarzak, Adam Wnuczko

Press

Małgorzata Kowalska – “O rybaku i złotej rybce”

Chyba każdy – mały i duży – marzył kiedyś (a może marzy wciąż?) o tym, żeby spotkać złotą rybkę, która potrafi spełniać życzenia. Udało się to pewnemu skromnemu rybakowi z bajki Aleksandra Puszkina. Staruszek żył ubogo, ale szczęśliwie, bo miał przy sobie ukochaną kobietę. Wypuścił więc rybkę wolno i niczego od niej chciał, jednak żona suszyła mu głowę tak długo, aż ten się poddał i zaczął prosić magiczne stworzenie o kolejne dobra. Chciwość kobiety nie znała granic, a biedny starowinek został przez nią w końcu odstawiony na boczny tor… Reżyser w swej realizacji pragnął przybliżyć widzom magię rosyjskiej baśni, stąd widoczne elementy folklorystyczne (stroje, rekwizyty), a także wykonywane przez artystów rosyjskie pieśni. Na szczególną uwagę zasługują lalki dwójki bohaterów. Te mniejsze to jawajki (animowane z niezwykłą delikatnością i uczuciem), te większe zaś – stołowe lalki żyworęczne. To dosyć trudna technika lalkowa, ponieważ wymaga jednoczesnej obecności kilku aktorów i ich znakomitej koordynacji. Jedna osoba porusza głową postaci, druga – nogami, a trzecia użycza własnych rąk. Wszystko musi wyglądać naturalnie, płynnie i nie budzić podejrzeń w bardzo przecież wymagających młodych widzach. W tym przedstawieniu animujący aktorzy są prawie niewidoczni – mają czarne kostiumy, a światło pada tylko na lalki. Robi to ogromne wrażenie. Tak samo jak wyczarowane ze zwykłej malarskiej folii morze oraz świetlne iluminacje, będące sygnałem czarów złotej rybki. A do tego publiczności cały czas towarzyszy wyjątkowy narrator opowieści – Aleksander Puszkin we własnej osobie!