Libretto przedstawienia w Guliwerze Man oparł na motywach klasycznej baśni Grimm. W efekcie powstała ciekawa i wciągająca historia o Królewnie Różyczce, która jest zamknięta w pałacu, gdy zła Czarownica rzuciła na nią klątwę. Rodzice odgrodzili ją od świata, bo bali się, żeby się nie ukłuła i nie zapadła w długi sen. Zabronili jej wychodzić, rozmawiać z nieznajomymi. Man stworzył historię o wychowaniu dzieci. O błędach, jakie popełniają rodzice, ograniczając ich samodzielność i kreatywność.

Więcej na wyborcza.pl

Po 100 latach snu w wyniku rzuconej przez wiedźmę klątwy Śpiąca Królewna budzi się w świecie, w którym rozmawia się już tylko przez smartfony i tablety, jada sztuczny chleb i nie dba o środowisko. Ten zabieg swoistej futurospekcji, która pokazuje dzieciom, jak szybko nasz świat zmierza ku degradacji i jak bardzo się do tego przyczyniliśmy, sprawia, że dwa światy – baśniowy i realistyczny – łączą się na scenie warszawskiego Teatru Guliwer. Owa lekcja ekologii, choć w takim wydaniu fabularnym wydaje się uzasadniona, pozostaje jednak zupełnie oderwana od tego, co miało być głównym przesłaniem baśni braci Grimm.

Więcej na e-fika.com

Niezależnie od zmian, jakie zachodzą we współczesnym świecie, baśnie pozostają dla dzieci jednakowo ważne. Potrafią ich słuchać z uwagą i skupieniem. Następujące po sobie obrazy baśniowe porządkują świat i pomagają dziecku go rozpoznać, przeżyć jako dobre doświadczenie. Dzieje się tak dzięki istnieniu Dobra i Zła, ich konfrontacji, w której Dobro zwycięża. Wiadomo, że wilk nie jest tu realnym zwierzęciem, a jedynie obrazem Zła.

Więcej na teatralny.pl